Ryszard Korzeniewski
W 1970 r., po krótkim okresie pracy w Komendzie Wojewódzkiej Straży Pożarnych w Opolu, rozpoczął trwającą 22 lata służbę w ochronie przeciwpożarowej w resorcie górnictwa na stanowisku komendanta kopalnianej straży pożarnej Kopalni Węgla Kamiennego "Borynia" w Rybnickim Okręgu Węglowym. Powierzono mu obowiązki zabezpieczenia przeciwpożarowego powierzchni i wyrobisk podziemnych kopalni oraz kierowanie szkoleniem i pracą zastępów ratowniczych górniczych nurków, wykonujących zadania ratownicze i prace podwodne dla potrzeb górnictwa węglowego. Brał udział w większości akcji pożarniczych, które miały miejsce w kopalniach Rybnickiego Okręgu Węglowego, a począwszy od 1974 r. w akcjach związanych z ratownictwem wodnym w resorcie górnictwa. Uczestniczył w rozwiązywaniu problemów organizacyjno-technicznych, dotyczących bezpieczeństwa pracy, opracował wiele wniosków racjonalizatorskich. Jest współtwórcą dwóch patentów oraz dwóch wzorów użytkowych. Za swoją działalność w resorcie górnictwa został wyróżniony m.in. odznakami honorowymi i tytułem: Zasłużony Racjonalizator Produkcji, Zasłużony Ratownik Górniczy, Zasłużony dla Górnictwa, Dyrektor Górniczy III stopnia.
W 1976 r. podjął studia w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej. Ukończył je w 1980 r. i uzyskał tytuł zawodowy inżyniera pożarnictwa. W okresie tworzenia Państwowej Straży Pożarnej stał się gorącym zwolennikiem tej nowoczesnej formacji ratowniczej. 1 stycznia 1993 r. podjął służbę w Komendzie Wojewódzkiej PSP w Opolu. Jego zadaniem było opracowanie pierwszego w kraju wojewódzkiego planu ratowniczego.
Osobiste zaangażowanie i wytężona praca włożona w przygotowanie planu zostały docenione i na wniosek ówczesnego komendanta głównego PSP, Feliksa Deli, minister spraw wewnętrznych 1 marca 1994 r. powołał go na stanowisko komendanta wojewódzkiego PSP w Koszalinie. Wykorzystując dotychczas zdobytą wiedzę i doświadczenie, zdynamizował działania dotyczące organizacji oraz funkcjonowania PSP na terenie województwa, czym zyskał uznanie środowiska pożarniczego i władz województwa.
W czerwcu 1995 r. otrzymał propozycję pracy w Komendzie Głównej PSP na stanowisku zastępcy komendanta głównego PSP. Po jej przyjęciu objął nadzór nad Krajowym Centrum Koordynacji Ratownictwa, Biurem Rozpoznawania Zagrożeń, Biurem Informatyki i Łączności oraz Inspektoratem Spraw Obronnych. 11 listopada 1996 r. został mianowany na stopień nadbrygadiera, a 3 stycznia 1997 r. prezes Rady Ministrów powołał go na stanowisko komendanta głównego Państwowej Straży Pożarnej.
W okresie pracy w Komendzie Głównej PSP, wykorzystując doświadczenia zdobyte w kraju i za granicą, zajmował się przede wszystkim opracowaniem rozwiązań organizacyjno-prawnych i przepisów wykonawczych do ustaw ustrojowych, dotyczących PSP i krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego. Zabiegał również o dodatkowe możliwości finansowania tego systemu.
W 1997 r., podczas pamiętnej powodzi "tysiąclecia", Państwowa Straż Pożarna pod jego kierownictwem, mimo wielu niedostatków w wyposażeniu technicznym i braku całościowych przepisów z dziedziny ratownictwa, okazała się jedyną formacją zdolną do skutecznego działania, za co uzyskała pozytywną ocenę społeczeństwa, władz i środków masowego przekazu.
Po złożeniu prośby o zwolnienie ze służby ze względu na stan zdrowia, prezes Rady Ministrów 30 września 1997 r. odwołał go ze stanowiska komendanta głównego PSP.
Wyróżniony został wieloma odznaczeniami państwowymi i resortowymi, w tym Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.