Włodzimierz Uświeczew

Zdjęcie Włodzimierza Uświeczewa Płk poż. Włodzimierz Uświeczew urodził się 5 lipca 1914 r. w Kontopie na Wileńszczyźnie. Do 1920 r. mieszkał w Wilnie, gdzie ukończył szkołę podstawową, a następnie gimnazjum im. Zygmunta Augusta (w 1933r.). Służbę wojskową odbył w Lidzie, gdzie w 1937 r. otrzymał stopień podporucznika rezerwy.

W 1935 r. został przyjęty na stanowisko powiatowego instruktora pożarnictwa w Mołodecznie, a w rok później ukończył w Łodzi kurs dla zawodowych oficerów pożarnictwa.

W czasie II wojny światowej został internowany i osadzony w obozie na terenie Litwy, gdzie przebywał do 1940 r. Zwolniony z obozu pracował na wsi. W 1944 r. rozpoczął pracę na kolei, ale już w 1945 r. przyjechał do Polski, osiedlając się w Poznaniu i rozpoczynając pracę w oddziale ochrony przed pożarami Urzędu Wojewódzkiego. W 1950 r na krotki okres został mianowany komendantem wojewódzkim Straży Pożarnych w Kielcach, a następnie przeniesiony do Komendy Głównej SP. Objął kierownictwo wydziału szkolenia organizując szkolenia pożarnicze w Polsce i ustalając na wiele lat zasady organizacyjne. W 1953 r. został mianowany komendantem Centralnej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej, ale już w 1957 r. objął szefostwo służby operacyjnej KGSP wprowadzając składowe elementy nowocześnie pojętej (wówczas) służby operacyjnej, wykazując przy tym duże umiejętności organizacyjne. Od 1967 r. do czasu przejścia na emeryturę w 1969 r. kierował biurem normalizacji KGSP. Przez wiele lat prowadził wykłady z dziedziny taktyki operacyjnej. Publikował, napisał książkę „Działania operacyjno-taktyczne straży pożarnych”.

Był wyróżniony wieloma odznaczeniami, w tym Krzyż Kawalerski OOP.

Zmarł 25 marca 1971 r.