Zbigniew Gęsikowski

Urodził się 11 lutego 1919 r. we Wrocławiu, jako syn poznańskiego lekarza. W roku 1920 powrócił z ojcem do Poznania, gdzie ukończył szkołę powszechną, a następnie prywatne Gimnazjum Księży Salezjanów. Po złożeniu egzaminu dojrzałości w 1936 r. podjął studia na kierunku matematycznym, później lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego.

Brał czynny udział w Kampanii Wrześniowej, walcząc na przedmieściach Warszawy. Otrzymał stopień kaprala podchorążego. W 1940 r. wysiedlony z Poznania osiadł w Nowym Targu, gdzie odbył praktykę aptekarską. W latach 1943–45 działał w strukturach zbrojnego podziemia Armii Krajowej i został awansowany do stopnia podporucznika. Po wojnie ukończył studia na Wydziale Farmacji Uniwersytetu Poznańskiego (w 1948 r.). W 1951 r. otrzymał nakaz uruchomienia punktu aptecznego w Alwernii pod Krakowem i pozostał w niej na stałe, zyskując powszechną sympatię mieszkańców. Reaktywował działalność Ochotniczej Straży Pożarnej w Alwernii (był jej prezesem w latach 1952–1991). Pożarnictwo stało się pasją jego życia. W 1966 r. z jego inicjatywy zbudowano wielofunkcyjny dom strażaka z dużą salą widowiskową i garażami.

Organizował liczne prace dla miasta: gazociąg i wodociąg. Czynił starania o przywrócenia osadzie praw miejskich, które Alwernia uzyskała w 1993 r. Swoje umiłowanie pożarnictwa zawarł w kolejnej pasji gromadzenia zbiorów do jednego z pierwszych w kraju muzeum pożarnictwa. W dziedzinie dokumentowania historii ochrony przeciwpożarowej zgromadził wielkie zasoby archiwalnych dokumentów w postaci kronik, instrukcji, regulaminów, czasopism i podręczników. W ciągu 30 lat działalności stał się właścicielem 300 eksponatów pożarniczych, 600 plakatów i 2500 pozycji archiwalnych.

Oprócz działalności społecznej poszerzał zakres swoich kwalifikacji. Ukończył Wydział Chemii Spożywczej Politechniki Łódzkiej (1952–58), Szkołę Oficerów Pożarnictwa (1966–69) oraz Podyplomowe Studium Muzeologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1973–75).

Aktywnie uczestniczył w licznych konferencjach i sympozjach historycznych. Był członkiem Kapituły Towarzystwa Przyjaciół Książki oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Chemików.

Otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień m.in.: Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Walecznych z Mieczami, Złoty Znak Związku OSP i złotą odznakę „Za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej”.

Zmarł w styczniu 1993 r. Na jego cześć główną ulicę miasta Alwernii nazwano jego imieniem.