Komenda Główna
Państwowej Straży Pożarnej

Płk. poż. Krzysztof Smolarkiewicz urodził się 14 grudnia 1926 r. w Dąbrowie Górniczej. Od wczesnej młodości czuł powołanie do służby pożarniczej. Już jako siedemnastoletni młodzieniec, w tragicznych czasach II wojny światowej i niemieckiej okupacji, zgłosił się do Ochotniczej Straży Pożarnej w rodzinnej Dąbrowie Górniczej. Wkrótce po zakończeniu II wojny światowej podjął służbę w miejskich zawodowych strażach pożarnych w Bytomiu i Katowicach.

Kurs zawodowych oficerów pożarnictwa ukończył w Centralnej Szkole Pożarniczej w Warszawie. Po kilkumiesięcznej służbie w tej szkole został wysłany do Gdańska, gdzie w latach 1949-1952 był komendantem Ośrodka Wyszkolenia Pożarnictwa Morskiego, a następnie komendantem Portowej Straży Pożarnej. Praca na Wybrzeżu, w całkiem odmiennych warunkach, pozwoliła mu zdobyć tak bardzo potrzebne doświadczenia w ratownictwie morskim. Był jednym z najzdolniejszych oficerów w resorcie żeglugi, przyczyniając się swoją pracą do rozwoju pożarnictwa morskiego. Wyróżniał się ofiarnością i odwagą.

Podczas pożaru statku Stalowa Wola, mimo że mało kto liczył na jego ugaszenie, podjął akcję ratowniczą, która prowadzona na granicy ryzyka utraty życia przyniosła w efekcie sukces w postaci likwidacji zagrożenia. W 1953 r. osiadł na stałe w Warszawie. Przez 5 lat pracował w Komendzie Głównej Straży Pożarnych, gdzie pełnił funkcję zastępcy komendanta głównego. Od grudnia 1958 r. piastował stanowisko komendanta Szkoły Oficerów Pożarnictwa w Warszawie, a następnie - też w stolicy - Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej (1971-1981). Jako komendant był niekwestionowanym autorytetem szkoły. To dzięki jego staraniom i konsekwentnym działaniom Szkoła Oficerów Pożarnictwa uzyskała status wyższej uczelni i stała się chlubą pożarników. Potrafił, jak mało kto, skupić wokół siebie ludzi, co pozwoliło na zatrudnienie w szkole znakomitych wykładowców. Był pomysłodawcą i twórcą Przeciwpożarowej Bazy Leśnej w Zamczysku Nowym w Puszczy Kampinoskiej, która do dnia dzisiejszego świetnie służy jako poligon, na którym swoje pierwsze zawodowe kroki stawiają przyszli oficerowie pożarnictwa.

W listopadzie 1981 r. powołano go na stanowisko sekretarza generalnego Zarządu Głównego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych, którą to funkcję pełnił do końca 1988 r. Kiedy odszedł z czynnej służby, nie zerwał ze środowiskiem. Tak jak w czasach swojej młodości, powrócił do pracy z ochotnikami. Od podstaw zbudował siedzibę Ochotniczej Straży Pożarnej w Kaskach.

Był wielkim patriotą, zasłużonym oficerem i niezapomnianym komendantem Szkoły Oficerów Pożarnictwa i Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej. Był też cenionym nauczycielem i wychowawcą, człowiekiem wielkiego charakteru i umysłu, bez reszty oddanym swojej pasji i powołaniu - służbie dla dobra ludzi.

Za ofiarną służbę w pożarnictwie został wyróżniony wieloma odznaczeniami państwowymi i korporacyjnymi, a jako jeden z pierwszych - Honorowym Medalem im. Józefa Tuliszkowskiego.

Zmarł 17 lutego 1995 r. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym (dawnym Wojskowym) w Warszawie.