Józef Boguszewski

Zdjęcie Józefa Boguszewskiego Ppłk poż.Józef Boguszewski urodził się 1 marca 1901 r. w Warszawie. W okresie międzywojennym był instruktorem pożarniczym Związku Floriańskiego, działaczem związkowym, a także inspektorem pożarnictwa Polskiej Dyrekcji Ubezpieczeń Wzajemnych w Warszawie. Był współzałożycielem jedynej w Polsce – zakonnej Ochotniczej Straży Pożarnej utworzonej w 1931 r. w Klasztorze Ojców Franciszkanów w Niepokalanowie. Delegowany przez PZUW prowadził zajęcia teoretyczne i praktyczne na kursach dla członków tej straży. Wykładał także na wielu kursach pożarniczych organizowanych dla uczniów szkół rolniczych, innych szkół zawodowych i słuchaczy seminariów nauczycielskich. We wrześniu 1939 r. zgłosił się na ochotnika do służby przeciwpożarowej w oblężonej Warszawie. Działał w konspiracji (ps. „Szczerbiec”). W Centralnej Szkole Pożarniczej i w Ośrodku Szkoleniowo-Badawczym Społecznej Spółdzielni Pracy w Wawrze prowadził w czasie okupacji wykłady z historii pożarnictwa według skryptu, którego był autorem.
Na początku Powstania Warszawskiego został powołany na stanowisko rejonowego komendanta straży pożarnych i batalionów techniczno-roboczych w centrum Warszawy, gdzie organizował obronę przeciwpożarową i prace ratownicze. Po jego upadku wraz ze strażakami opuścił swój rejon i po trzech dniach pobytu w obozie w Pruszkowie udało mu się zbiec, znajdując schronienie w OSP w Brwinowie.

W 1946 r. został mianowany na stanowisko komendanta Centralnej Szkoły Pożarniczej, którą kierował do 14 marca 1947 r. Od momentu reaktywowania Związku Straży Pożarnych RP pełnił równocześnie funkcję kierownika Wydziału Wyszkolenia Biura Zarządu Przymusowego. W latach 1947 – 48 był redaktorem naczelnym wznowionego po wojnie „Przeglądu Pożarniczego” i przez krótki okres „Gazety Strażackiej”. W tym czasie kierował również Wydziałem Wydawniczym Związku Straży Pożarnych RP. W roku 1949 za napisanie i wydanie książki „W walce z pożarem”, przedstawiającej historię zakonnej straży pożarnej w Niepokalanowie został oskarżony o klerykalizm, pozbawiony stopnia pożarniczego i zwolniony z pracy. W roku 1950 podjął pracę na stanowisku cywilnym w ZPC im. „22 lipca” na Pradze (d. E. Wedel).

Był autorem wielu artykułów w „Przeglądzie Pożarniczym” i „Gazecie Strażackiej” dotyczących historii pożarnictwa i szkolenia pożarniczego.

Zmarł w Łodzi 14 grudnia 1986 r.