Komenda Główna
Państwowej Straży Pożarnej

Płk. poż. Józef Dobosz urodził się 8 listopada 1924 r. w Krakowie. Służbę w pożarnictwie rozpoczął w Miejskiej Zawodowej Straży Pożarnej w Katowicach. W lipcu 1945 r. otrzymał pierwszy stopień pożarniczy - strażaka. Pięć lat później ukończył podstawowy kurs pożarniczy dla kandydatów na zawodowych oficerów pożarnictwa i uchwałą Zarządu Przymusowego Związku Straży Pożarnych RP mianowany został podporucznikiem pożarnictwa. W grudniu 1953 r. skończył kurs uzupełniający dla miejskich komendantów straży pożarnych w Centralnej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w Warszawie. Z dowódcy zmiany i oficera zmianowego przeszedł do referatu szkoleniowego, gdzie dał się poznać jako wybitny wykładowca w takich ośrodkach szkoleniowych, jak: Chorzów Batory, Wisła, Katowice Ligota, Mustowice, Janów i Wełnowiec.

W czerwcu 1954 r. otrzymał stopień młodszego kapitana pożarnictwa, a we wrześniu objął stanowisko komendanta Oficerskiego Technikum Pożarniczego nr 2 w Poznaniu. W następnym roku awansowany został na stopień kapitana pożarnictwa. W 1960 r. ukończył w Wyższej Szkole MSW RSFRR w Moskwie roczny kurs doskonalenia kadr kierowniczych ochrony przeciwpożarowej. Dwa lata później został komendantem Podoficerskiej Szkoły Pożarniczej w Poznaniu, a w 1971 r. Szkoły Chorążych Pożarnictwa w tym mieście.

W latach sześćdziesiątych podejmował energiczne starania zmierzające do utworzenia szkoły pożarniczej dla średniej kadry technicznej. Jego wysiłki zostały uwieńczone powodzeniem. W 1971 r. powołano Szkołę Chorążych Pożarnictwa w Poznaniu, której został komendantem. Na stanowisku tym pełnił służbę do ostatnich dni swego aktywnego życia. Podjął wówczas działania majšce na celu stworzenie jak najlepszych warunków kształcenia chorążych pożarnictwa. Dzięki jego osobistemu zaangażowaniu i determinacji w latach siedemdziesiątych została stworzona nowoczesna baza lokalowa i dydaktyczna szkoły.

Piastował wiele funkcji w organizacjach społecznych i samorządowych w dzielnicy Poznań Wilda. Był radnym Rady Narodowej miasta Poznania i wiceprzewodniczšcym Rady Narodowej dzielnicy Poznań Wilda. Wchodził w skład Zarządu Gwardyjskiego Klubu Sportowego "Olimpia".

Za całokształt działalności pedagogicznej otrzymał w 1982 r. honorowy tytuł i Odznakę Zasłużony Nauczyciel PRL, a w roku 1984 został wpisany do "Honorowej Księgi Zasłużonych dla Ochrony Przeciwpożarowej".

Zmarł 27 października 1986 r.