Komitet Do Spraw
Pożytku Publicznego

19 maja 2016 r. w Pałacu Prezydenta odbyło się posiedzenie Narodowej Rady Rozwoju, zatytułowane: „Polityka społeczna po ćwierćwieczu przemian: solidarność, inwestycje, społeczne, współodpowiedzialność”. W posiedzeniu brali udział, m.in., Prezydent RP Andrzej Duda, Minister Pracy i Polityki Społecznej Elżbieta Rafalska, Pełnomocnik Rządu ds. Społeczeństwa Obywatelskiego
Wojciech Kaczmarczyk oraz inni ministrowie, parlamentarzyści, przedstawiciele innych instytucji publicznych, świata nauki i organizacji pozarządowych. Posiedzenie Rady otworzył i zamknął Prezydent RP Andrzej Duda. W swoim wystąpieniu kończącym posiedzenie Rady Prezydent odniósł się, m.in., do wystąpienia Ministra Kaczmarczyka i poruszanej przez niego problematyki. Podkreślił konieczność wspierania kapitału obywatelskiego.

Posiedzenie NRR składało się z trzech sesji. Sesja I poświęcona była dyskusji nad tym na ile obecny system zabezpieczenia społecznego gwarantuje bezpieczeństwo socjalne obywateli. Podczas sesji III omawiane były możliwości wykorzystywania środków unijnych na rozwój sfery społecznej.

W sesji II: „Jak wykorzystać potencjał społeczeństwa obywatelskiego na rzecz polityki inwestycji społecznych” z komentarzem do referatu profesor Ewy Leś wystąpił Pełnomocnik Rządu ds. Społeczeństwa Obywatelskiego Wojciech Kaczmarczyk, który zwrócił uwagę na słabości instytucjonalne zorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego w Polsce. W konkluzji swego wystąpienia Profesor Ewa Leś podkreśliła „potrzebę wsparcia struktur obywatelskich kreujących usługi i kapitał społeczny ze strony decydentów w zakresie organizacyjno-finansowym”. W rekomendacjach skupia się na katalogu działań, które należy zrealizować (np. „zwiększyć nakłady na dostępność deficytowych usług dla rodzin, zmniejszyć różnice w poziomie dostępu do podstawowych usług na obszarach wiejskich i miejskich” itd.). Minister Kaczmarczyk podkreślił, że trudno się nie zgodzić z wyrażonym przez Profesor Leś stanowiskiem dodając jednocześnie, że:

• wszelkie wsparcie struktur obywatelskich musi obejmować ich rozwój instytucjonalny, czyli dostęp do środków publicznych przeznaczonych na działania statutowe dla organizacji realizujących szczególnie ważne cele społeczne i odblokowanie filantropii indywidualnej i korporacyjnej;
• dopiero rozwój potencjału instytucjonalno-organizacyjnego organizacji społeczeństwa obywatelskiego pozwoli włączyć je w realizację zadań przewidzianych przez Prof. Leś;
• realizacja tych zadań wymaga sprawnych narzędzi; takim narzędziem ma się stać Narodowe Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego dysponujące horyzontalnymi instrumentami koordynacji polityki państwa w zakresie wspierania rozwoju społeczeństwa obywatelskiego i wsparcia finansowego państwa na rzecz rozwoju OSO, zasobami analityczno-planistycznymi i realizującymi programy operacyjne rozwoju społeczeństwa obywatelskiego;
• niezbędne jest na poziomie formułowania strategii państwa włączenie Narodowego Programu Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w Średniookresową Strategię Rozwoju Kraju, jako program operacyjny jednej ze strategii sektorowych